30 Σεπτεμβρίου 2011

Λόγια ζωής.















Κάθε στιγμή της ζωής σου
είναι και μια σταγόνα που θα ξεχειλίσει το θάνατο.
Κάθε άρνηση της, είναι ο ίδιος ο θάνατος.
Διαλέγεις και παίρνεις, η επιλογή είναι δική σου!
Σε ό,τι γεννάς θα αξίζει ένας θάνατος
και τον θάνατο θα τον τρέφει η ζωή σου.
Ό,τι άλλο σου έμαθαν
είναι για να περιμένεις στωικά στη γραμμή σου...

26 Σεπτεμβρίου 2011

Σκέψεις...(ελπίδα)


Λένε πως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία...
Κι αν εσύ έχεις πεθάνει πριν απ' αυτήν;
Πρέπει να περιμένεις πρώτα το δικό της θάνατο;
Πολύ ελπιδοφόρο μου ακούγεται!

25 Σεπτεμβρίου 2011

Εβδομάδα











Πρόστυχες μέρες δεν υπάρχουν
μονάχα πόρνες Κυριακές
που σε φιλούν και σ' αγκαλιάζουν
για να ματώνουν τις ψυχές.
Απομεσήμερο Σαββάτου
και σε φλερτάρουν οι εμμονές
όλα τελειώνουν τις Δευτέρες
κι όλα πενθούν αυτό το χτες.
Μία εβδομάδα που αρχίζει
επτά θανάσιμες πληγές...

Η κάθε μέρα που περνάει
στο ημερολόγιο γραμμές
να διαγράφονται σαν τα όνειρα σου
που έκανες τις Κυριακές.

21 Σεπτεμβρίου 2011

Με τα πρωτοβρόχια










Μύρισε το χώμα
και στη ψυχή μου μίλησε
χαρές και χελιδόνια
πετάξανε μακριά.

Ήρθε ο χειμώνας
σταγόνα και με φίλησε
κάθε καλοκαίρι
με αποχαιρετά.

Κρύφτηκε ο ήλιος
κι η θλίψη με πλημμύρισε
με τα πρωτοβρόχια
χάνεται η χαρά.

Λόγια ακροβάτες
κι η καρδιά μου λύγισε
τέτοια καλοκαίρια
να μη 'ρθουν ξανά!

Όνειρα κομμάτια
που ο αέρας φύσηξε
πολύχρωμα μπαλόνια
που σκάνε στη βροχή.

Κι αυτό το καλοκαίρι
λάθος πόρτα κτύπησε
τόσα καλοκαίρια
δεν έβαλα μυαλό!

Μύρισε το χώμα
κι η ελπίδα μου ξεψύχησε
τόσα χρόνια τώρα
το ίδιο σκηνικό.

Μ.Χατζιδάκης-Βροχή

20 Σεπτεμβρίου 2011

Της παιδικής μου κάμαρας














Πράγματα σύμβολα καιρών κι όλα λησμονημένα
της παιδικής μου κάμαρας, ασάλευτες-αλύτρωτες ψυχές
τη προσοχή μου αποζητούν στα μάτια μου καημένα
κι από το μέρος τους ακούς φωνές που εκλιπαρούν.

Θύμισες όμορφων,
τώρα νεκρών στιγμών, στην άκρη πεταμένα
αγάπες που θαμπώσανε στου χρόνου τη φθορά
φαντάσματα απογίνανε στη σκόνη τους θαμμένα
απομεινάρια μιας ζωής που δεν θα 'ρθει ξανά.

Της παιδικής μου κάμαρας όλα τ' αγαπημένα
που άφησα πίσω, μνήματα άταφων παιδιών
πάντα θα μ' αντικρίζουνε στα μάτια λυπημένα
και πάντα θα ανασταίνουνε τ' όμορφο παρελθόν.

14 Σεπτεμβρίου 2011

Στέρφες αγκαλιές
















Σε σκοτώνουν οι μέρες που περνούν
σε σκοτώνουν δεν σε αφήνουνε να ζήσεις
την ευτυχία με τα ακροδάχτυλα να αγγίξεις
οι ωραίες σου στιγμές σε προσπερνούν.

Σε σκοτώνουν οι δρόμοι κι οι γωνιές
σε σκοτώνουν το φεγγάρι με το αστέρι
τη στιγμή αυτή-που σου έπιανε το χέρι
θα απομείνουν πλέον στέρφες αγκαλιές.

Σε σκοτώνουν τα τραγούδια που ακούς
σε σκοτώνει η καρδιά καθώς κτυπάει
τα μπαράκια που μαζί της είχες πάει
τη χαρά σου σαν σφηνάκι θα ρουφούν.

Σε σκοτώνουν οι φίλοι κι οι γνωστοί
σε σκοτώνουν όταν γι' αυτή θα σε ρωτάνε
όλα γύρω σου για 'κείνη θα μιλάνε
μα δεν θα 'ναι πια το γέλιο της εκεί.

Σε σκοτώνουν οι ώρες καθώς σταλάζουν μοναξιά
σε σκοτώνει η ανυπόφορη σιωπή τους
όλα αυτά, που αυτή δεν θα 'ναι πια μαζί τους
θα φωνάζουν τη δική σου ερημιά.

Σε σκοτώνει η ανυποψίαστη στιγμή
σε σκοτώνει ο χειμώνας που θα φέρει
η κάθε ανάμνηση θα μοιάζει με μαχαίρι
που ακουμπάει σε μια ανεπούλωτη πληγή.


(στην "Α"... που έφυγε νωρίς!)

09 Σεπτεμβρίου 2011

Domenica-Άχρηστα ρολόγια

Ένας νέος κύκλος















Τώρα ανοίγει ένας νέος κύκλος πια για μένα
αφήνω πίσω μου το γκρίζο παρελθόν
τώρα κτίζω το μίζερο παρόν!

Τώρα οι εμμονές μου πιασμένες χέρι-χέρι
θα σύρουν λυτρωμένες του Ζαλόγγου το χορό
απαλλαγμένες από μένα, ανύπαντρες μητέρες
μαζί με τα παιδιά τους θα πέσουν στο γκρεμό.

Τώρα η ελπίδα μου σε παγερά στρωσίδια
μάταια θα περιμένει τ' όνειρο για να αποκοιμηθεί
κι ένα πλεόνασμα ψυχής που έλεγε "καλημέρες"
τώρα την καληνύχτα μου ζητάει για ευχή.

03 Σεπτεμβρίου 2011

Σταύρος Σιόλας-Της άρνης το νερό

Νυχτερινή συζήτηση οραματιστών














Να το θυμάσαι αυτό που θα σου πω
(έτσι μου είπες εκείνο το βράδυ)
"αυτός που αναζητάει το φως
στο τέλος τον τρώει το σκοτάδι!"

Γι' αυτό δεν θα είμαι η εξαίρεση εγώ
έστω κι αυτή που επιβεβαιώνει τον κανόνα
παρά θα είμαι απλά και μόνο ένας θνητός
που έπεσε άξια στης ζωής τον αγώνα.

_ Κι όσα κι αν λες
η θεωρία δεν είναι πράξη
ο πρόλογος σου, επίλογος μου μοιάζει
καιρός να πάμε τώρα και στο "κυρίως θέμα"...